نسل بعدی دیوایس‌های ذخیره‌سازی می‌تواند درون بدن انسان قرار گیرد. دانشمندان چینی به دنبال راهی برای ساخت وسایل ذخیره‌سازی نوری قابل بازنویسی، مبتنی بر ابریشم-پروتئین هستند که بتواند درون بدن انسان قرار بگیرد. اما آیا چنین چیزی ممکن است؟ در این مقاله قصد داریم به بررسی چگونگی قرارگیری ابزار ذخیره سازی در بدن انسان بپردازیم.
قرارگیری ابزار ذخیره سازی در بدن انسان
به گفته Techradar، ابزار ذخیره‌سازی نوری ابریشم-پروتئینی، از محلول نازک فیلم، بر پایه فیبروئین ابریشم که روی یک لایه طلا یا سیلیکون می‌چرخد، استفاده می‌کند. سپس محلول ابریشم، مانند لایه‌های آلومینیومی روی اشعه‌های Blu-ray یا DVD معمولی عمل می‌کند.
روش ضبط اطلاعات به چه صورت است؟
روش ضبط استفاده‌شده، tip-enhanced near-field infrared nanolithography (TNINL) نامیده می شود و از یک scanning near-field optical microscopy (s-SNOM) مجهز به منبع نور لیزر مادون قرمز میانه، استفاده می‌کند.
به گفته محققان چین و ایالات متحده، آنها تاکنون توانسته‌اند تراکم ذخیره‌سازی حدود ۶۴GB بر اینچ‌مربع را به دست آورند که در مقایسه با ۳D NAND معمولی، بسیار کمتر است. برخلاف حافظه‌های فلش و دیسک‌های نوری ، دیوایس‌های ذخیره‌سازی پروتئین-ابریشمی می‌توانند بدون آسیب در بدن انسان کاشته شوند و از گرما، رطوبت بالا، اشعه گاما و میدان‌های مغناطیسی بالا در امان باشند.
تائو هو ، محقق موسسه میکروسیستم و فناوری اطلاعات شانگهای در آکادمی علوم چین(SIMIT) در پاسخ به گلوبال تایمز گفت: پروتئین-ابریشمی، رسانه‌ای است که هرگز در ذخیره‌سازی استفاده نشده است و به‌طور سنتی از نیمه هادی استفاده می‌شود. سازگاری بیولوژیکی درایو ابریشمی خوب است و می‌تواند در اندام موجودات زنده مانند بدن انسان کاشته شود و می‌تواند برای مدت طولانی یا حتی برای همیشه محفوظ بماند.
نحوه خواندن اطلاعات
لازم به ذکر است که تحقیقات در این مرحله، نسبتاً نظری است. دانشمندان می‌گویند که با تشخیص برآمدگی‌های توپوگرافی به صورت ۰ و ۱، می‌توانند از میکروسکوپ نیروی اتمی برای خواندن داده‌های نوشته شده، استفاده کنند. آنها همچنین از یک تکنیک بازخوانی لیزر استفاده می‌کنند که این امکان را فراهم می‌کند که کد دودویی سنتی را با چیز پیشرفته‌تری جابجا کنند تا بتوانند تراکم ذخیره بالاتری دریافت کنند. در هر صورت، هیچ دستگاهی برای خواندن و نوشتن به صورت تجاری، برای این نوع هارددیسک ها وجود ندارد. بعلاوه ، هنگامی که دیسک در بدن انسان کاشته می‌شود، تا زمانی که برداشته نشود ، خواندن آن غیرممکن است.
درحال حاضر محققان، درحال بهینه‌سازی ذخیره‌سازی پروتئین-ابریشمی برای اهداف تجاری هستند. یکی از کاربردهای اینگونه درایوها، dog tag است که هرگز قابل گم‌شدن نیست و می‌تواند اطلاعات مختلفی را در خود ذخیره کند.